Als hobbykok leerde ik recent tijdens een workshop een duif plukken en slachten. Gelukkig stond de poelier erbij. Ook om me moed in te spreken. Het herinnert me aan mijn kindertijd, waarin ik koekjes bakte van recepten uit het Haagse Kookboek.
Mijn moeder was mijn ‘trainer’. Nu hobbykook ik met recepten uit apps, zoals van Heel Holland Bakt of de Foodtube-video’s van Cees Holtkamp.
“Het bakkersvak leer je ook met het deeg of de spuitzak in handen.”
Inderdaad, apps zijn reuzehandig. Om kennis te delen, zoals met Bakman. Alleen wat heb je liever als je een acute hartstilstand krijgt? Iemand, die heeft leren reanimeren via de bijna-gratis-BHV-app van NBOV of iemand, die het in de praktijk heeft geleerd? Tja. Het bakkersvak leer je ook met het deeg of de spuitzak in handen.
Waardevolle aanvulling
Ik verbaas me daarom over de berichten van bakkers, die de prijs van de BHV-app en BHV-praktijktrainingen als appels en peren vergelijken en daarom de cursusaanbieders verketteren. Onterecht, als je het mij vraagt. De app lijkt mij vooral een waardevolle aanvulling op de praktijktraining.
Al heeft zo’n BHV-app wel het voordeel, dat je medewerker de telefoon al in handen heeft om, zoals in Woerden, online te delen hoe jij gereanimeerd wordt. Door iemand die wel de praktijktraining heeft gevolgd en voorkomt dat jij vroegtijdig het leven laat.
“Nu we het toch over reanimeren hebben, hoe lang zou FNV nog overleven?”
Gestrekt been
Daarover gesproken: Hier in Ede is een crematorium voor lange mensen, zoals ik. Dat vind ik wel een mooi idee. Dat ik na mijn dood met gestrekt been de oven in ga. Zoals FNV met gestrekt been de onderhandelingen uit stapte om zijn CAO-zin door te drijven om bakkers te plukken. Trouwens, nu we het toch over reanimeren hebben, hoe lang zou FNV nog overleven?
App of niet, ik ga binnenkort lekker op praktijkcursus bij Robèrt. Jou wens ik alvast veel plezier in de decemberdrukte. We appen!
Foto: Jill Wellington via Pixabay